astronot beni uzay götür

 

Alışkanlıkların sürekliliği ile ilgili bir kitapta bir gün ara vermenin sorun olmayacağını ancak ikinci gün devam etmenin önemli olduğunu söylüyordu. Bende pazarları kendime izin verdim. Bir şeyi yapmak istemek ama yapamayacağını düşündüğün için vazgeçmek ne acı. Yıllardır resim içmek hep istediğim ama yetenekli olmadığımı düşündüğüm için yaklaşmadığım bir hobiydi. Neden yaptığımız her şeyi en güzel şekilde yapmak zorunda olalım ki. Bazen süreçten zevk almak bile yetiyor. İnsan sonuca ihtiyaç duymuyor. Bunu öğrenmiştim. Süreci sevmeyi. Ama bugün sonuçtan korkmadan sadece sürecin tadına vararak yaşamanın gerekliliğini anladım. Durmadan anda kalmak diyorlar. Ama benim sorunum gerçekten sürekli ileriyi düşünmek. Şu an düzenli bir işim yok ama bazı eğitimler alıyorum becerilerimi ve dilimi geliştiriyorum. Durmadan bir kara bulut kafamda gezip hayır hayır sen yerinde sayıyorsun diyor. Sürekli yarın ne olacak sonra ne olacak derken buluyorum kendimi. Bu becerilerim işe yaramazsa karşına fırsat çıkmazsa. Sonra okuduğum bir kitap bana ilham veriyor. Bir astronotun yazdığı bir kitaptı. Uzayda her becerinin gerektiğini neyin ne zaman işe yarayacağının belli olmadığını ifade ediyor. Yaşamda her an her şeye hazırlıklı olmanın insanı istediği yerlere götüreceğini söylüyor. Bir söz vardı kelebeklerin ardından koşma, güzel bir bahçe yap ve bekle onlar sana gelsin. Bende güzel bir bahçe olup çiçeklere kollarımı açacağım.